woensdag 23 september 2009

zaterdag 19 juli 2008

Het verslag

Om te beginnen moet ik iets bekennen, ik ben geen echte Ducatist, ik hou van ongeveer alle motoren. Om eerlijk te zijn, staat ducati vrij laag op het lijstje van mijn favoriete motormerken, hoewel mijn eerste echte motor een monster 750 was, zo rond het jaar 95 van vorige eeuw.
Ik was niet van plan snel terug een ducati te kopen tot ik de Hypermotard zag, en hopeloos verloren was. Een ducati koop je niet met je verstand. En mijn verstand liet me nogmaals in de steek toen ik het idee had om met de Hyper op reis te gaan.
Ik probeer elk jaar een reis met de motor te maken en wat leek mooier dan met de ultieme speelmachine door de ultieme speeltuin voor motoren te rijden, namelijk de Alpen. Na wat opzoekwerk kwam 1 route steeds weer terug, de ‘route des grandes Alpes’.Geprezen in magazines als één van de mooiste routes in Europa, ja, zelfs de wereld. Dat kan tellen als aanbeveling dus de keuze was snel gemaakt.
Nu kon ik mij richten op de praktische kant, want hoewel ik maar 2 weken van huis was, moest er toch worden nagedacht hoe van de Hypermotard een toermachine te maken. Grootste zorgen waren bagagecapaciteit en zadel. Omdat ik elk jaar probeer minder mee te nemen was het eerste geen probleem. Jammer genoeg was er voor het tweede niet direkt een (goedkope) oplossing. Ik kon natuurlijk het schapevelletje van m’n Africa Twin gebruiken, maar estetisch was dit echt niet te verantwoorden. Later meer hierover.
Het plan: 14 dagen, 300km/dag,goedkope hotels, kleine wegen en zoveel mogelijk bergen. En dat lukte vrij goed, eerste dag de autosnelweg op tot voorbij Luik om geen snelweg meer te zien tot 2 weken later. Eerste verassing, de Hyper is niet onaangenaam op de snelweg, zolang de snelheid niet boven de 140 zit. Luxemburg is een opwarmertje op het echte werk in de Vogezen, maar zover raak ik vandaag niet, in Thionville gaan we richting Etap hotel. De eerste nacht merk ik dat mijn schijfremslot niet echt veel gemoedsrust biedt, en bij het verplaatsen van de duc dichter naar de camera bij de inkom, parkeer ik hem bijna tegen de grond, enkel een bloembak verhindert dit en ik hoor duidelijk iets plastiek breken. Raar genoeg kan ik geen schade vinden, behalve een minuscuul krasje. Ook de volgende dag laat ik zien wat voor ervaren motorreiziger ik ben door te vertrekken met het schijfremslot nog op, gelukkig gebruik ik dit steeds op het achterwiel.( Pas deze week heb ik ontdekt dat binnenin het zijpaneel een plastiek bevestiging was afgebroken.)
De motor en ik moesten nog wat aan elkaar wennen zeg maar, en dan heb ik het vooral over m’n achterwerk, dat zelfs na 3 dagen niet compatibel bleek met het zadel, hoewel het nu pas na 30 min pijn begint te doen, in tegenstelling tot na 10 min de eerste dag. Al dat ongemak verdwijnt bij de eerste echte bochten in een mager zonnetje op het perfecte asfalt van de ‘Vosges’. De eerste andere motor-toeristen duiken op, om even later te verdwijnen in m’n spiegels, ik begin er zin in te krijgen. Ik ben vooral erg te spreken over de Michelin PP 2ct bandjes die nu wel zijn ingereden en het beste uit de motor halen. ’s Avonds stop ik bij hotel col de bussang van een sympathieke hollander. Er staan nog enkele verbindingsritten op het programma naar het begin van de route des grandes Alpes in ‘Thonons les bains’ maar gelukkig zijn verbindingsritten in Frankrijk nooit saai of lelijk, meer nog, ik heb het gevoel dat het hier niet uitmaakt welke weg je neemt, altijd prijs! In Thonon heerst een mondain sfeertje dus 5 minuten later ben ik al weg. Even later kom ik in de bergen één van de hoogtepunten van de reis tegen. Deelnemers aan de ‘Mille Miglia’ race met oude sportwagens. En die jongens (nou voornamelijk oude knarren) houden er stevig de gas op. Eerste slachtoffer was een ferrari 512, die het na een paar bochten voor bekeken hield. Volgende was een Porsche 911, deze was vastberaden, en vond het niet echt plezierig voorbij gestoken te worden. Hij had veel moeite, maar kon toch redelijk volgen. Jammer genoeg ontstond er verderop een file van nog oudere open wagens, bestuurd door opa’s compleet met vliegeniersbril, en de traagste reed vooraan. Die gingen er dus in één vloeiende beweging aan voor de moeite. Een tijdje heb ik de caravaan nog gevolgd, zelfs toen ze van mijn gps route afweken en met een brede grijns heb ik nog heel de dag nagenoten.
De dag nadien was het tijd voor hoogtepunt nr 2, letterlijk deze keer, de ‘col de l’iseran’ is indrukwekkend en alleen al deze pas rijden is de reis hierheen waard. Elke 500 meter stoppen voor foto’s en elke keer weer er ongeveer 20 maken, maakt dat ik 2 uur doe over de 16 km naar boven. Ik was hier al eerder met een andere motor dus maak ik een foto op dezelfde plaats als toen.
De volgende dagen verover ik nog verschillende cols waaronder de Izoard en de Bonette, en daarbij laat ik heel wat minder zweet dan de fietsers die hier talrijker zijn dan de motards. Echt druk of warm is het nog niet, dat is één van de voordelen van in juni hierheen te komen.
De regen heeft zich totnogtoe beperkt tot wat druppels hier en daar, maar nu staat er toch een echte regengdag voor de deur, gelukkig kan ik 2 dagen schuilen bij een collega die hier een huisje gehuurd heeft. Zo kan ik genieten van lekker eten en even niet op de motor zitten.
Op de terugweg passeer ik nog langs Alpes d’Huez bij de Belgen van hotel ‘foret de maronne’ (zie ook op het forum).Dit is echt een aanrader als bestemming van een buitenlandse reis van de ducati club.
De Hyper heeft de reis goed verteert, enkel de achterste remblokken heb ik in Grenoble moeten vervangen. Dikke pluim voor Ducati Grenoble die maar 10 euro aanrekenden en de klus tijdens hun middagpauze klaarden. De achterband had ondertussen ook bijna geen profiel meer en zo heb ik op de terugweg de vogezen rechts laten liggen en ben op m’n laatste rubber naar huis gescheurd. Na 4000km afgelegd te hebben, blijft er één gedachte over: ‘het is goed geweest’.

dinsdag 24 juni 2008

Pas de la graille

Op de terugweg:



Op Alpe D'Huez nog gelogeerd bij Belgen met een mooi hotel en heel lekker eten.


Richting Sisteron kwam ik langs deze kleine fotogenieke pas:

Simiane la Rotonde


Een collega, Tom, had me uitgenodigd een dag langs te komen als ik in de buurt was, het werden er 2. Gezellig familie-gebeuren met Corinne,Wannes en de hond en vooral lekker eten.

Cols en haarspelden

Een picnic onderweg kan fantastisch smaken.





























Voor een fietser is de voldoening natuurlijk nog iets groter dan voor een motorrijder

zondag 15 juni 2008

Col de l'Iseran







De eerste dag dat de l'Iseran open is kom ik er toevallig aan, een meevaller, want deze col is zowat letterlijk het hoogtepunt van de reis.

vrijdag 13 juni 2008

Route des grandes Alpes

Vandaag vanuit Alberville een rondrit gedaan naar Thonon-les-Bains en terug, en onderweg een aantal auto's die deelnamen aan de Mille Miglia race afgedroogd, waaronder een ferarri en een porche. Onnodig te zeggen dat ik mij amuseer.








woensdag 11 juni 2008

Vogezen


Vandaag geluk gehad met het weer, toen het begon te druppelen trok ik snel m'n regenpak aan met als gevolg dat de regen ophield, ook goed.





Ben nu in de Vogezen, in col de Bussang, in een motorhotel van een Nederlander.

zondag 1 juni 2008

De route



In totaal bijna 4000km, maar niks ligt echt vast zodat ik nog alle kanten uitkan bij slecht weer of afgesloten passen.















Mijn metgezel wordt deze Asus eee mini laptop

Alle MacDonalds in Frankrijk hebben gratis WiFi internet, dus dat is lekker makkelijk om iets op te zoeken of deze blog te updaten.

zondag 25 mei 2008

Bijna klaar voor vertrek



Omdat de Duc nog redelijk nieuw is dient er geen onderhoud te gebeuren of stukken te vervangen, enkel nog nieuwe banden erop en rijden maar. Ik hoop de 'Ducati assistance' niet nodig te hebben, maar handig is het wel.

De reis zal 14 à 15 dagen duren en zal grotendeels de Route des Grandes Alpes volgen met aanrijroute langs de Vosges en de Jura. Vertrekdatum zal van het weer afhangen.